ความทรงจำในห้องของฉัน

ใครต่อใครมักปรามาสวันรุ่นชายไว้ว่า ห้องรกอย่างกะรังหนู
เอาเป็นว่า พวกเค้าพูดถูกก็แล้วกัน เพราะผมนั้นเป็นข้อพิสูจน์ที่ดี
ถึงแม้ว่าตลอดหลายปีที่ผ่านมานี้ มันจะไม่เคยรกเลยแม้แต่นิดเดียว
แต่นั่นเป็นอานิสงส์จากการถูกจำกัดรายรับ และแม่ช่วยจัดห้องเสมอ

หลังจากอยู่ห้องเดิมมาหลายปี พร้อมกับอิสระที่เพิ่มขึ้น
ห้องมันก็ถึงจุดอิ่มตัว ค่าเอนโทรปีของห้องพุ่งขึ้นถึงขีดสุด
(อึ่ม... อย่างน้อยก็ถึงขีดสุดความรับไหวของแม่หละนะ)
เป็นผลให้ต้องทำการลดเอนโทรปีห้องลง (แล้วเพิ่มเอนโทรปีที่อื่นแทน)

พูดให้เข้าใจง่ายไม่ใช้ภาษาวิทยาศาตร์ก็คือ จัดห้องนั่นแหละครับ

จัดห้องตั้งแต่เมื่อวานเช้า จนป่านนี้ยังจัดไม่เสร็จเลย (ป่าวอู้นะ ^^")
เจอสมบัติเก่าแก่ที่เก็บเอาไว้ อิอิ ตอนเด็กเราเก็บอะไรเยอะไปหมด
นั่งดูแต่ละอย่างก็ชวนรำลึกถึงความหลังได้เป็นอย่างดี

ไปเจอโครงการยื่นเสนอ NSC ตอนม.ต้น ก็นึกได้ถึงเพื่อนเก่า
เอ่อเนาะ เราทะเลาะกับเพื่อนจะเป็นจะตายได้ยังไงเนี่ย
ทั้งๆ ที่เรื่องมันก็ไม่มีอะไรเลย เกือบเสียเพื่อนดีๆ ไปแล้วมั้ยหละ

เจอชุดหมากล้อมที่เก็บไว้ เป็นชุดแรกในชีวิตเลย
ยังซื้อไม่เป็น&โกะไม่ดังยังไม่มีขาย เลยได้ขนาดเล็กกว่าปรกติทั่วไป
แต่ก็เล่นอย่างมีความสุข (แถมยังเจอเพลงประหลาดๆ ที่แต่งไว้อีก อิอิ)

เจอหนังสืออวกาศเยอะมากกก แค่ได้เห็นอีกครั้งก็มีความสุขแล้ว

เจอพวงกุญแจเยอะแยะเลย จำได้ว่าเป็นคนชอบเก็บสะสมพวงกุญแจมาก

เจออะไรต่อมิอะไรเต็มไปหมดเลย มีความสุขจริงๆ ที่ได้จัดห้อง ^^
ก็อยากให้คนที่ได้แวะมาอ่าน มีความสุขกับเรื่องราวต่างๆ ในชีวิตนะครับ

ทดสอบๆ ถ้าแก้ไขทีหลังแล้ว fb จะแก้ตามหรือ้ปล่าหว่า?