Jan 31, 2016

ขนาดฟอนต์ของเอกสารไทย

ถ้าเคยสังเกตและจำกันได้ เวลาสร้างเอกสารใน MS Word (โดยที่ยังไม่ได้กำหนดค่าปริยายใหม่) ฟอนต์เริ่มแรกที่โปรแกรมเลือกให้คือ Times New Roman ขนาด 11 พอยต์

เอามาพิมพ์ภาษาอังกฤษไม่มีปัญหา อ่านได้สบายตา แม้ว่ารูปร่างตัวอักษรจะเรียบๆ ตามขนบธรรมเนียมไปบ้าง

อย่างไรก็ตาม Times New Roman นี้เอามาพิมพ์ภาษาไทยไม่ได้ เพราะฟอนต์นี้ไม่มีภาพตัวอักษร (glyph) ภาษาไทยให้

ถึงตอนนี้ถ้าแก่พอ ก็คงจำได้ว่าต้องเปลี่ยนไปเลือกฟอนต์ Angsana UPC เพื่อพิมพ์คำไทย

แต่เนื่องจาก UPC มีแต่ภาพตัวอักษรไทยเท่านั้น เวลาเปลี่ยนก็ต้องเปลี่ยนแค่บริเวณที่เป็นภาษาไทย แถมยังต้องเพิ่มขนาดขึ้นมาเป็นอย่างต่ำ 14 พอยต์ด้วย ไม่ขนาดมันจะเล็กมากจนอ่านไม่ออก


ยุคนั้นเราจึงเจอความไม่สม่ำเสมอของตัวอักษรกันได้ง่ายๆ เช่น พิมพ์บทความภาษาไทยไปยาวๆ พอต้องแทรกคำที่เป็นภาษาอังกฤษ/เลขอาราบิก ภาพตัวอักษรพวกนั้นจะมีขนาดใหญ่เบิ้มขึ้นมาทันที

โชคดีที่ยุคถัดมามี Angsana New ให้ใช้ ซึ่งฟอนต์ตัวนี้มันมีภาพตัวอักษรทั้งไทยและอังกฤษให้ในตัว เวลาใช้ก็สบายใจหายห่วง ไม่ต้องมากังวลเรื่องปรับขนาดฟอนต์เมื่อเปลี่ยนภาษาอีก

แต่อย่างไรเสีย ขนาดที่ใช้อ่านง่ายสบายตาคือ 16 พอยต์ (มาตรฐานราชการไทยเลยหละ)



ถ้าใครลืมเลือนประวัติศาสตร์ตรงนี้กันไปแล้ว เวลาไปอ่านคำแนะนำการจัดย่อหน้าหนังสือภาษาอังกฤษ ก็จะตกใจเล็กน้อยว่า เฮ้ย! ฝรั่งนี่เค้าสายตาดีขนาดกำหนดฟอนต์มาตรฐานไว้ที่ 11-12 พอยต์เลยเหรอ?

คำตอบคือ 11-12 พอยต์ตัวอักษรอังกฤษ มันเทียบเคียงได้กับ 14-16 พอยต์ตัวอักษรไทยนั่นเอง

สันนิษฐานว่าตอนที่ภาพตัวอักษรภาษาไทยเริ่มถูกนำไปทำเป็นฟอนต์ เวลานับขนาดภาพตัวอักษร เค้านับตามแนวตั้งซึ่งรวมพวกสระบนล่างและวรรณยุกต์เข้าไปด้วย

ทำให้ขนาดของภาพตัวอักษร ก-ฮ มันโดนบีบลงไปนั่นเอง เวลาจะใช้งานจริงๆ เลยต้องเพิ่มขนาดฟอนต์โดยรวมทั้งหมด เพื่อให้ขนาดเฉพาะของภาพตัวอักษร ก-ฮ มันกลับมามีขนาดใกล้เคียงกับภาพตัวอักษร a-z



แต่ปัจจุบันนี้ หากเปลี่ยนไปใช้ Google Docs หรือ LaTeX พิมพ์งาน จะพบว่าฟอนต์ไทยในขนาดที่อ่านได้ มันคือขนาด 11-12 พอยต์เหมือนฟอนต์อังกฤษมาตั้งแต่แรก ไม่ต้องไปเพิ่มขนาดมันเป็น 14-16 พอยต์แล้ว

ก็หวังว่าระบบมาตรฐานฟอนต์ไทยขนาด 16 พอยต์ใน MS Word จะล้มหายตายจากไปเสียที แล้วไปใช้มาตรฐานฟอนต์ไทย 12 พอยต์เหมือนสากลโลกเค้า (เช่น มีฟอนต์ใหม่ Angsana Normalize มาแทนที่ Angsana New ไรงี้)

ระหว่างนี้ก็ทำได้แต่ระวังสับสนกันต่อไป ...

หรือถ้าจะให้แน่ใจ ตอนพิมพ์ลงกระดาษแล้ว ลองเอาไม้บรรทัดมาวัดความสูงของภาพตัวอักษร ก-ฮ ให้ได้ราวๆ 4.5 มิลลิเมตร ก็จะได้ว่าภาพตัวอักษรนั้นมีขนาด 16 พอยต์แบบพิมพ์บน MS Word หรือเทียบได้กับขนาด 12 พอยต์แบบพิมพ์บน Google Docs นั่นเองครับ

Jan 5, 2016

แมว


แมว (ไม่รู้ว่ามีชื่อหรือเปล่า ไม่ได้ถาม) ตัวนี้ เป็นแมวของข้างบ้านครับ เนื่องจากเค้าไม่ได้เลี้ยงไว้ในบ้าน บวกกับนิสัยรักอิสระของแมว ทำให้เราได้เจอกันอยู่บ่อยๆ

ตั้งแต่เราไปเรียนที่กรุงเทพ พอกลับมาบ้านแต่ละทีก็ไม่ค่อยได้เจอแมวเลย แม่เล่าว่าพ่อไม่ค่อยชอบที่แมวมานอนบนรถ สงสัยพอโดนไล่บ่อยๆ ก็กลัวที่จะมาเยี่ยมบ้านเราหละมั้ง

รูปภาพที่โพสต์โดย @neizod เมื่อ



เวลาผ่านไปหลายปี ทำให้เราแทบลืมว่าเคยมีกันและกันไปแล้ว กลับบ้านปีใหม่คราวนี้จริงๆ ก็เห็นแมวมาอยู่หน้าบ้านครั้งนึงนะ แต่ว่าวันนั้นเรารีบออกไปข้างนอก เลยไม่ได้อยู่เล่นด้วยเลย

เย็นวันนี้แมวโดนรถชนซะแล้ว

เราได้แต่สงสัยว่า ถ้าเมื่อคืนเราไม่จอดรถไว้หน้าบ้าน หรือถ้าวันนี้เราตื่นเช้าออกไปข้างนอก ตอนที่ไม่มีรถเราบังวิสัยทัศน์ในซอยแคบ คนขับรถคนเค้าจะมองเห็นแมวหรือเปล่า

ขอโทษนะ อาจจะพูดได้ไม่เต็มปากหรอกว่านี่เป็นความผิดเรา แต่เราก็รู้สึกมีส่วนผิดจริงๆ

หลับให้สบายนะเจ้าแมว ฉันจะไม่ลืมแกอีกแล้ว

Jan 1, 2016

สรุปปี 2014-2015

เพิ่งเห็นว่าลืมเขียนของปี 2014 ตอนแรกก็ว่าจะแยกโพสออกไปแล้วตั้งเวลาย้อนหลัง แต่พอไล่ลิสต์ดูแล้วปีนั้นก็ไม่ค่อยได้ทำอะไรเท่าไหร่ ไม่เป็นไรงั้นรวบทั้ง 2 ปีมาไว้ตรงนี้เลยละกัน จะได้ดูเหมือนได้ทำอะไรเยอะแยะ 555

  • ตีพิมพ์งานวิชาการนานาชาติ งานนี้ทำกับ @lewcpe และ @pruet ตีลง Springer โดยเสนอวิธีการทำให้รหัสผ่านแข็งแรงขึ้นแต่ก็ยังจดจำได้
  • สัมมนาวิชาการนานาชาติ ต่อเนื่องจากอันบนครับ .. โอเคแม้ว่างานสัมมนาจะจัดที่ไทย แต่ก็เป็นระดับภูมิภาคชาวต่างชาติมากันเต็ม แย่หน่อยที่ตอนนั้นยังขี้อายเลยทำให้ไม่ค่อยได้หาเพื่อนใหม่เท่าไหร่ (ถ้าไม่ได้อาจารย์ @dittaya ช่วยไว้คงแย่อะ)
  • เป็นอาจารย์พิเศษ เสียดายอย่างว่าก่อนวันสัมภาษณ์เกิดเหตุการณ์ไม่สงบทางการเมือง จนทำให้การจราจรติดขัดอดได้งานเลย
  • อ่านนิยายสถาบันสถาปนาของอาซิมอฟ รู้สึกว่าเป็นนิยายที่ดีเกือบๆ จะที่สุดเท่าที่เคยอ่านมาเลย
  • ไปฮ่องกง-มาเก๊าครั้งแรก อันฃนี้ไม่มีอะไรมาก เที่ยวขำๆ วันปีใหม่ ได้เห็นอะไรแปลกๆ เยอะดี ชอบสุดคือระบบขนส่งมวลชนที่โคตรจะสะดวกและรวดเร็ว
  • จบป.โท จบตรงตามเวลา น่าจะเป็นเพราะเรียนสายประยุกต์ด้วย งานวิจัยเลยไม่ได้ยากมากเท่าเพื่อนๆ ที่เรียนเพียว ทำให้ยังจบได้ตามกำหนด (ถ้าเรียนเพียวอาจจะช้ากว่านี้ 555)
  • เดินทางเยอะมาก เนื่องจากรับงานกับอาจารย์ @jittat ทำให้ได้ไปเที่ยวมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ครบทุกวิทยาเขตเลย พอกลับมาที่บ้านก็เจอพ่อกับแม่พาตะลุยขับรถเที่ยวไทยอีก ทำให้ช่วงนี้เมารถง่ายหน่อยนะ @_@
  • กลับมาสเก็ตช์รูปบ่อยเหมือนก่อนแล้ว หลังจากหันหน้าเข้าหาคีย์บอร์ดมาหลายปี พอได้ปากกาดีๆ มาใช้เลยทำให้มีอาการอยากวาดภาพขึ้นหลายเท่าตัว
  • ไม่ดองเกมแล้ว จริงๆ อันนี้ไม่ค่อยดีเท่าไหร่ (ในแง่เบียดบังเวลาที่ควรจริงจัง) แต่ก็ทำให้ตอนนี้พูดได้อย่างเต็มปากแล้วว่าไม่ได้ซื้อเกมมาดองไว้เฉยๆ นะ 555

ตอนนี้เริ่มรู้ตัวว่าเป็นคนโคตรไม่แอคทีฟถ้าไม่มีเป้าหมายไว้ท้าชน และระยะเวลาหนึ่งปีมันนานเกินไปจนทำให้วินัยหย่อนยาน งั้นขอปรับมาเป็นตั้งเป้ามันซะทุกๆ ครึ่งปีแทน โดยรอบแรกจะพยายามทำให้ได้ดังนี้

  • ย้ายบล็อกไปไว้ที่อื่น ขั้นพื้นฐานขอให้แทรกโค้ดโปรแกรมกับสมการได้ง่ายๆ ตอนนี้ดูโปรเจค pagist ของ @dtinth ไว้อยู่ หวังว่าจะดัดแปลงเอามาใช้ได้ไม่ยากเย็นนะ
  • อ่านหนังสือให้จบเดือนละสองเล่ม ดูเหมือนเยอะนะ แต่เพราะว่านี่เป็นคนอ่านแล้วดอง (ตอนนี้ดองไว้ร่วมสิบเล่มแล้ว) อ่านไปได้ซัก 40% ไม่ว่าจะสนุกแค่ไหนจะเริ่มรู้สึกกลัวมันจบ แต่ถ้าพยายามอ่านไปจนซัก 75% จะกลับมามีแรงฮึดอ่านรวดเดียวจบละ
  • เขียนบล็อกให้ได้เดือนละครั้ง อันนี้พังพินาศมานานแล้ว ต้องขยันๆ หน่อย ปัญหาสำคัญคือมีเรื่องที่อยากเขียนแล้วแต่ก็รู้สึกว่ามันสั้นไป (ปัจจุบันมีบล็อกดองอยู่เป็นร้อยตอนแล้ว) ควรจะลดความคาดหวังลงว่าเรื่องที่เอามาเขียนต้องคิดตกตะกอนมาจนสมบูรณ์แบบก่อน คือเขียนๆ ไปเลยถ้าจะมีรายละเอียดที่ผิดนิดผิดหน่อยก็ช่างมัน ตอนนี้พยายามให้ใจความสำคัญชัดเจนไว้เป็นพอ
  • เขียนหนังสือให้เสร็จ อันนี้ก็พังพินาศมานานแล้วเหมือนกัน ยังรอดอยู่ได้ไม่โดน @markpeak เอาไม้ฟาดหัวก็ดีแค่ไหนแล้ว T^T
  • เริ่มมองหางานประจำ/ที่เรียนต่อ โอเคว่ามันต้องเลือกเอาซักอย่าง ภายในครึ่งปีนี้ก็ควรไปนั่งคิดดูดีๆ ว่าจะไปเส้นทางไหนกันแน่
  • ลดน้ำหนัก ปีก่อนๆ มันกลับมาขึ้นอีกแล้ว ว่าจะพยายามดันมันลงไปใหม่อีกที หลังจากกินดีอยู่ดีมาพักใหญ่

ลองดูแค่นี้ก่อน ไม่แน่ใจว่าเยอะเกินไปหรือยัง กลัวว่าพอตั้งเป้าเยอะมากเกินไปเดี๋ยวจะรู้สึก overwhelm แล้วก็พังพินาศทุกอันอีก

เจอกันใหม่ในอีกครึ่งปีครับ