numbers = [random() for r in range(1000)]
for i in range(100):
print(max(numbers)**i)
จะระลึกตัวเสมอว่า implement ตรงๆ แบบนี้แล้วมันช้านะ แต่ถ้า input ไม่ได้ใหญ่จนน่าเป็นห่วง ก็ไม่มีเหตุผลที่จะเขียนให้ยากขึ้น เพราะการแก้โดยเอา max(numbers) ไปไว้เป็นค่าคงที่นอก loop แม้จะทำให้โปรแกรมเร็วขึ้นก็ตาม แต่ก็จะเสีย readability ไปบางส่วน เวลากลับมาอ่านอาจจะสับสนใน logic ว่าส่วนนี้มีไว้ทำอะไรกันแน่ แถมถ้าภายหลังโปรแกรมถูกพัฒนาจนซับซ้อนมากๆ แล้ว ค่า max(numbers) อาจไม่เท่ากันทุกรอบที่วน loop ก็ได้ ทำให้เกิดเป็น bug ซ่อนเร้นอีกส่วนถ้าต้องการประสิทธิภาพที่ดีกว่าเดิมมากๆ การแก้ Python จนอ่านยากอาจไม่ใช่ความคิดที่เข้าท่าเท่าไหร่ ลองถอดโปรแกรมเดิมมาเขียนบน C++ แบบเป๊ะๆ ก็คงได้ประมาณนี้
int main(void) {
float numbers[1000];
fill_with_random(numbers);
for (int i=0; i<100; i++) {
printf("%.32f\n", pow(max(numbers), i));
}
return 0;
}
ถึงตอนนี้จะเห็นว่า
max(numbers) มีผลอย่างมากต่อประสิทธิภาพโปรแกรม การย้ายมันออกมาไว้นอก loop จะเป็นการกระทำที่มีเหตุผลขึ้นทันทีแต่ถ้าโปรแกรมเรามีอะไรแบบนี้เป็นสิบเป็นร้อยที่หละ การย้ายมือเองไม่สนุกแน่
ทางออกก็ง่ายๆ บอกให้ gcc มันทำแทนเราไปซะ
$ gcc -O2 exp-max.cppเพียงเท่านี้ก็จะได้ code ที่ยังคง logic + readability เดิมเอาไว้อยู่ พร้อมทั้งโปรแกรมที่เร็วกว่าเดิมเยอะ
แต่ถ้าโปรแกรมใหญ่มากๆ ก็ต้องรอ compile กันนานหน่อยนะ :P

No comments:
Post a Comment